“Çocuk ne güzel şey, demek biz de böyleymişiz” özdeyişini boşuna söylememiş Ulu Önder Mustafa Kemal Atatürk… Onun manevi kızı Ülkü ile çekilen fotoğrafları nasıl çok şey anlatıyorsa, salıncakta bir çocuk gibi sallanırken çekilen fotoğrafındaki yüz ifadesi, gülümsemesi, mutluluğun en güzel anlarından biri olarak yansıyor çevresine…
23 Nisan’ı çocuklara armağan etmesine ise söylenecek o kadar söz, yazılacak o kadar çok şiir, okunacak o kadar roman, öykü, yapılacak o kadar beste var ki daha… Cahit Külebi’nin “Çocuk ev ister, ekmek ister” dizeleriyle başlayan şiiri ne güzel anlatır çocuğu..
Masum, suçsuz, temiz bir dönemdir çocukluk… Bir hamur gibi yoğruldukça şekillenir. Yarın ne istiyorsak güzele, iyiye, sevgiye, barışa dair, onu ekecek ve onu biçeceksin. Yarın umutsa da çocuk, umutsuzluksa da yine çocuk… Gördüğünle, aldığınla yarının büyüğü ve geleceğimiz…
Kadıköy’de şimdi çocuk parkları düzenleniyor. Onların ruh ve beden sağlığı için, koşup oynamaları için, cıvıl cıvıl sesleriyle etrafı çınlatmaları için… Çünkü bu aralar o kadar çok ihtiyacımız var ki onların seslerine, biz büyüklere bile terapi gibi…
Bir de sokaklarda kalan, korumasız, muhtaç, aç, eğitimden uzak çocuklarımız yok mu?.. Oyundan çok “o gün”ü kurtarmaya çalışan… Biraz da onlara uzatsak ellerimizi. Onlar da oyunlar oynayabilseler bahçelerde, oyun parklarında… Ağlamasalar içten içe… İşte o zaman her yer park, her yer oyun bahçesi, her yer çocuk… Her gün umut, yarın ise aydınlık…
