Olimpiyatlar ile başlayalım… Maalesef pek de beklediğimiz gibi değildi. İsim takmakta üzerine rakip tanımadığımız takımlarımız (Periler ve Sultanlar’dan bahsediyorum), final bile göremeden elendiler.
Aslında bu iki takımımız da çok yetenekli takımlar. Özellikle bayan voleybolcularımız, gerçekten işinin ehli bir antrenör, örneğin Brezilya Milli Takımı Antrenörü Ze Roberto ile çalıştıklarında, olduklarından çok daha iyisini çıkarabilecek çaptalar. Kabul etmek gerekli ki, Seda’nın olmayışı da bir handikaptı. Buna rağmen, Amerika maçlarını saymazsak, çok daha başarılı maçlar çıkarabilirlerdi. Amerika maçında, ilk sette neredeyse maçı alacakken verdik. Biz zaten son saniyeleri oynamayı hiç bir zaman düzgün yapamadık. Ama yine de tecrübe kazandık diyelim.
Ortada Bahar’ın yanında uzun ve güçlü bir oyuncuya ne kadar ihtiyacımız olduğu da anlaşıldı. Gelelim basketbolcularımıza… İnançlı oldukları kadar azimliler de… Ama biz ne zaman bu ribaund sorununu halletmeyi düşünüyoruz? Gelecek Olimpiyatlar’da mı..? Nevlin takımdayken bu sorun kısmen halledilmişti. Rusya için elimizden kaçtı desek yanlış olmaz. Ancak son saniyelerde Becky Hammon’a bir önlem alınmaz mı..? Bu arada atletlerimize de kocaman bir bravo… Türkiye, son yıllarda en büyük aşamayı atletizmde yaptı. Bunu da gerçekten daha ilerilere götürebilecek güçteyiz.
Gelelim ligimizin köklü takımlarına… Beşiktaş, bu sene transferden çok günü kurtarmak durumunda… O yüzden bu sene onlardan büyük zaferler beklemek gerçekçi olmaz, ama süpriz olur. Takım olabilmek para ile pulla olabilecek bir şey değildir. Ya şartlar sizi bir takım haline getirir, ya da oyuncuların içindeki ruh… Bu yüzden Beşiktaş’ın aslında en büyük avantajı, şu an içerisinde bulunduğu koşullar… Bu yüzden transferleri eleştirmek yerine beklemek gerekli…
Fenerbahçe ise, Krasiç ile ortasahaya alternatif ve rekabet getirdi. Adamın kumaşı belli. Daha önceki yıllarda olan durumlara set çekip beklemek gerekli. Kuyt ile birlikte güç ve teknik katacakları kesin. Ancak Vaslui gibi bir takımın onlara rakip olabileceğini söylemek zor. Daha ciddi takımlar karşısında görmek lazım onları… Bu takım Sow’u kaybetmemeli.Eğer kaybederse, gerçekten çok iyi işler yapabilecek bir oyuncuyu da kaybetmiş olacak.
Bu arada Galatasaray’ın transferlerine bakıp, onlara da tam anlamı ile takım oldular diyemeyiz. Kazım’ın gönderilmesi, Baros’un belirsizliği, Riera’nın durumu vs. birçok şey yaşadılar. Neredeyse Napoli’ye Maradona’nın transferi kadar konuşulan Melo da aralarına katıldı. Şimdiye kadar Türkiye Ligi’nde twitter’dan gazetelere kadar bu kadar geldi-gitti haberleri ile anlatılan bir transfer görmedim. Bana göre bu sene bu formanın hakkını vermeli.Genelde Latin Amerikalı futbolcular da bu anlamda bir sorun oluyor. Ama yine de Fatih Hoca’ya güvenmek lazım.
Bir de şunu görmek lazım. Bu oyuncular geldikten sonra alınacak bir lig şampiyonluğu, belki bir kısım taraftarı sevindirir.Ancak bu kadro Avrupa’da ilk 4’ü hedeflemeli şimdiden… Özellikle bir santrafor transferi de yapılırsa…
Takım olmak kolay değil. Kimi zaman şartlar, kimi zaman büyük transferler, kimi zaman da camiaların isteği bu olguyu yaratır. Bu sene en çok takım olabilen sevinecek…
https://twitter.com/AkdeniZZZZzzzz
http://zoomlabakalim.blogspot.com
