Brezilya milli takımını izlerken fazla dikkat çekmeyen, ama faydalı futbolu ile pek çok kişinin açıklarını kapatan bir adamdı. Sert şutları ile bize karşı da golünü atmış, değişik bir futbol karakteri idi Alex..
Sonrasında onun helikopterler ile televizyondan canlı yayınlanan transfer hikayesini izlediğimde, açıkçası şaşırmış ve sevinmiştim. Dünya kulübü olma yolunda adım atan bir kulübün şu ana kadar yapmış olduğu en önemli transferlerden biriydi o… Şimdiye kadar kırılmadık rekor bırakmadı desek yeridir.
Kimi zaman koşmuyor dendi, yürüyor dendi. Bu eleştiriyi yapanların unuttukları nokta şu idi… Elbette günümüz futbolu koşu ve mücadele üzerine kurulu. Ancak bazı oyuncular, tekniği ve oyun zekası ile bunu aşabiliyorlar. Böyle bir oyuncu idi Souza… Liderdi… Pek çok maçını izledim. Sahada 90 dakika kalan ve joker gibi her yerde özveri ile oynayan bir oyuncudan başka bir şey göremedim.
Antrenörü ile arası kötü olabilir. Hatalar da yapmış olabilir. Belki yabancı bir futbolcu olarak 8 sene kalarak hepimizi şaşırttığı Türkiye Ligi’nde, Avrupalı futbolcuların fikrini sosyal medya aracılığı ile ifade etme özgürlüğünü de fazlasıyla kullanmış olabilir. Ancak bu şekilde değil, binlerce taraftarın içinde, onu Alex yapan Fenerbahçe’sinin stadında veda etmeliydi. Her takım maç kaybedebilir. Her takım efsane olmuş oyuncuları ile bile yollarını ayırabilir. Ama bunun usulü, şekli ve zamanı birçok şeyi etkiler.
Böyle bir veda olmamalıydı. Bunu beklemiyordu ya da beklememişti. Ama hakettiği sevgiyi, saygıyı, her zaman futbolseverlerden ve Fenerbahçe’lilerden göreceğine ve gördüğüne emin olarak uçağına binecek. Ülke futboluna, ülke sporuna, hatta fair-play dışı hiçbir davranışını göremediğim için örnek bir sporcu olarak verdiği emek, kolay unutulacak türden değil…
http://zoomlabakalim.blogspot.com/
