Bu yazın başlarında Kadıköy’ün öğretmenlere bağış mekânı ve ender kalmış yeşil alanlarından Kızıltoprak Fatma Şadiye Toptani Öğretmenevi kapatıldı. Önce “zarar ediyor” tabelası asıldı. Sonra duyarlı eğitimciler, semt sakinleri ve yerel basının seslerini duyurmasıyla tabeladaki kapatılma nedeni “tadilat dolayısıyla” notu düşülerek değiştirildi.
Yine yerel basına Kadıköy İlçe Milli Eğitim Müdürlüğü’nün olumlu dönüşleri ve umut verici beyanları oldu. Başta ben yazılarımı yazdığım, kitap günlerine katıldığım, kızımın ders çalıştığı, emekli öğretmenlerin anılarını paylaştığı bu mekân için mücadeleyi sürdürüyorum. O kadar iş yapan bir mekân zarar ettiyse sorumluları kim? Tadilat ise neden köşke çivi çakılmadı? Tren yolu genişletilmesi ise neden araya duvar çekilip, alan kullanıma açılmadı? Milli Eğitim yetkililerinin 147 hattından bana gösterdikleri duyarlı yaklaşımlar ve olumlu yanıtlar (gün ve ad ile kayıtlı) neden hayata geçirilmedi?
Eğitimciyim, yazarım, aidatımı veriyorum. Nasıl ve kim işletecek ise onun tasarrufu Milli Eğitim yetkililerinindir. Ben yazılarımı yazıp, kültür faaliyetlerini gerçekleştireceğim; beton yığınları arasından soluk alıp, gökyüzünü kucaklayacağım Öğretmenevi’mi, yuvamızı istiyorum…
